Gedichten bij verlies van een huisdier (2023)

Zolang er geschreven is, is er poëzie. De beste en meest populaire dichters hebben een gave om wat we voelen onder woorden te brengen. de aantrekkingskracht van poëzie is universeel en wordt al lang gebruikt als een manier om onze gevoelens te uiten en troost te bieden in moeilijke tijden.

Wanneer we het verlies van een huisdier ervaren, kan poëzie troost bieden en ons helpen de gevoelens te verwoorden die we hebben voor de harige vriend die niet meer bij ons is. We hebben verschillende gedichten samengesteld voor het verlies van een huisdier waarvan we hopen dat het troost zal bieden. Ze kunnen worden gedeeld met anderen die ook verdriet hebben door het verlies van huisdieren. Als je een gedenkteken aan het maken bent om je huisdier te eren, kan het gedicht het perfecte middelpunt vormen voor je ceremonie.

Een brug genaamd liefde

Het brengt ons terug naar betere jaren,
naar gelukkiger zonovergoten dagen
en op dierbare momenten
dat zal altijd bij ons zijn.

En deze dierbare herinneringen
worden in het hart gekoesterd
om ons daar altijd dichtbij te brengen
van wie we afscheid moesten nemen.

Er is een brug van herinneringen
van de aarde naar de hemel hierboven...
Het houdt onze dierbaren dicht bij ons
Het is de brug die we liefde noemen.

- Onbekend

Regenboogbrug

Juist aan deze kant van de hemel is een plek genaamd Rainbow Bridge.

Als een dier sterft dat bijzonder dicht bij iemand hier is geweest, gaat dat huisdier naar Rainbow Bridge. Er zijn weiden en heuvels voor al onze speciale vrienden zodat ze samen kunnen rennen en spelen. Er is genoeg eten, water en zonneschijn, en onze vrienden zijn warm en comfortabel.

Alle dieren die ziek en oud waren, worden weer gezond en vitaal; degenen die gewond of verminkt waren, worden weer heel en sterk gemaakt, net zoals we ze herinneren in onze dromen van vervlogen tijden. De dieren zijn gelukkig en tevreden, op één klein ding na; ze missen allemaal iemand die heel speciaal voor hen is, die moest worden achtergelaten.

Ze rennen en spelen allemaal samen, maar de dag komt dat er een plotseling stopt en in de verte kijkt. Zijn heldere ogen zijn geconcentreerd; zijn gretige lichaam trilt. Plots begint hij van de groep weg te rennen, vliegend over het groene gras, zijn benen dragen hem steeds sneller.

Je bent gezien, en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk ontmoeten, klampen jullie je vast in een vreugdevolle hereniging, om nooit meer gescheiden te worden. De gelukkige kusjes regenen op je gezicht; je handen strelen opnieuw het geliefde hoofd en je kijkt nog eens in de vertrouwende ogen van je huisdier, zo lang uit je leven verdwenen maar nooit uit je hart.

Dan steek je samen de Regenboogbrug over….

- Auteur onbekend

Huil niet om mij als ik er niet meer ben

Dus hoewel ik je heel mijn hart geef,
de tijd zal komen dat we moeten scheiden.
Maar overal om je heen zul je zien,
wezens die tegen je over mij praten;
een moe paard, een opgejaagd ding,
een mus met een gebroken vleugel.
Jammer - en help (ik weet dat je dat zult doen)
en op de een of andere manier zal ik nog steeds bij je zijn;
en ik zal weten, hoewel ik weg ben,
de liefde die ik je gaf blijft hangen.

- Auteur onbekend

Kom met mij mee

God zag dat hij moe werd
En een remedie mocht niet zijn.
Dus sloeg hij zijn armen om hem heen
En fluisterde: "Kom met me mee."

Met betraande ogen zagen we hem lijden
En zag hem vervagen.
Hoewel we zielsveel van hem hielden,
We konden hem niet laten blijven.

Een gouden hart stopte met kloppen,
Hard werkende handen om te rusten.
God brak ons ​​hart om ons te bewijzen
Hij neemt alleen het beste.

- Auteur onbekend

Tijd om afscheid te nemen

Terwijl we onze handen op je leggen,
Voor je laatste rust,
Onze harten omringen om van je te houden,
En bedankt voor je best.
Ons huis dat je hebt bekeken en gekoesterd,
Ons leven heb je echt gezegend.

Verminder nu uw lasten,
Wij verzorgen uw vermoeide botten.
Laat ons je kussen zijn,
Dan vleugels om je mee naar huis te nemen.
Luister naar Gods roeping,
Zoete beloften van vrede.
Oude vriend, spring naar de hemel,
Lijden bevrijd!

Terwijl we onze handen op je leggen,
voor je laatste rust,
onze harten omringen om van je te houden,
en bedankt voor je best.
Ons huis dat je hebt bekeken en gekoesterd,
Ons leven heb je echt gezegend.
Maak nu je lasten los,
wij verzorgen uw vermoeide botten.
Laat ons je kussen zijn,
dan vleugels om je naar huis te brengen.
Luister naar Gods roeping,
zoete beloften van vrede.
Oude vriend, spring naar de hemel,
leed bevrijd!

— Annie Dougherty

Mag ik gaan?

Mag ik nu gaan?
Denk je dat de tijd rijp is?
Mag ik afscheid nemen van dagen vol pijn
en eindeloze eenzame nachten?
Ik heb mijn leven geleefd en mijn best gedaan,
een voorbeeld probeerde te zijn.
Dus kan ik die stap verder zetten
en mijn geest bevrijden?
Ik wilde eerst niet gaan,
Ik heb gevochten met al mijn macht.
Maar iets lijkt me nu te trekken
naar een warm en liefdevol licht.
Ik wil gaan.
Echt waar.
Het is moeilijk om te blijven.
Maar ik zal het zo goed mogelijk proberen
om nog maar één dag te leven,
Om je tijd te geven om voor mij te zorgen
en deel je liefde en angsten.
Ik weet dat je verdrietig en zo bang bent,
omdat ik je tranen zie.
Ik zal niet ver zijn,
Dat beloof ik, en ik hoop dat je het altijd zult weten
dat mijn geest dicht bij je zal zijn,
waar je ook heen gaat.
Dank je wel dat je van me houdt.
Je weet dat ik ook van jou hou.
Daarom is het moeilijk om afscheid te nemen
en eindig dit leven met jou.
Dus houd me nu vast, nog één keer
en laat me je horen zeggen,
omdat je zoveel om me geeft,
je laat me vandaag gaan.

— Susan A.Jackson

Laat me gaan

Als ik aan het einde van de weg kom
En de zon is voor mij ondergegaan,
Ik wil geen rituelen in een sombere kamer.
Waarom huilen om een ​​bevrijde ziel?
Mis me een beetje - maar niet te lang
En niet met je hoofd diep gebogen.
Denk aan de liefde die we ooit deelden.
Mis me - maar laat me gaan.
Want dit is een reis die we allemaal moeten maken
En ieder moet alleen gaan.
Het maakt allemaal deel uit van het Masterplan,
Een stap op weg naar huis.
Als je eenzaam en ziek van hart bent,
Ga naar de vrienden die we kennen
En begraaf je verdriet in het doen van goede daden.
Mis me - maar laat me gaan

— Susan A.Jackson

Een hond voor Jezus

Toen onze Heer volwassen werd, Zijn trouwe hond,
Zou Hem de hele dag hebben gevolgd.
Terwijl Hij tot de menigte predikte en de zieken beter maakte
En knielde neer in de tuin om te bidden.
Het is droevig te bedenken dat Christus wegging.
Om de dood alleen en apart onder ogen te zien.
Zonder tedere hond die hem vlak achterna volgt,
Om zijn Meesterhart te troosten.
En toen Jezus op die Paasmorgen opstond,
Wat zou hij gelukkig zijn geweest,
Terwijl zijn hond zijn hand kuste en blafte van vreugde,
Voor Degene die stierf voor alle mensen.

Wel, de Heer heeft nu een hond, ik heb hem net de mijne gestuurd,
De oude vriend die me zo dierbaar is.
En ik lach door mijn tranen heen op deze eerste dag alleen
Wetende dat ze in de eeuwigheid zijn.
Dag na dag, de hele dag door,
Waar mijn weg ook naar toe neigde,
Vier voeten zeiden: "Wacht, ik ga met je mee!"
En draafde er achteraan.

- Rudyard Kipling

Voor altijd vrij

You'll Meet Me in the LightIk weet dat je me niet kunt zien,
Maar geloof me, ik ben hier.
Hoewel ik in de hemel ben,
Mijn liefde voor jou blijft dichtbij.

Zo vaak zie ik je huilen,
Vaak noem je mijn naam,
Ik wil zo graag je gezicht likken
En verzacht wat van je pijn.

Ik wou dat ik je kon laten zien
Die hemel is inderdaad echt.
Als je me kon zien rennen en spelen
Hoeveel beter zou je je voelen.

Maar onze liefhebbende God heeft het mij beloofd
Dat wanneer de tijd rijp is,
Je stapt uit de duisternis en
Ontmoet me in het licht.

- Auteur onbekend

Als ik kwetsbaar zou worden

Als het zo zou zijn dat ik broos en zwak word
En pijn houdt me uit mijn slaap
Dan zult u doen wat gedaan moet worden
want dit – het laatste gevecht – kan niet worden gewonnen.

Je zult verdrietig zijn, dat begrijp ik
Maar laat verdriet je hand dan niet tegenhouden.
Want op deze dag, meer dan de rest
Je liefde en vriendschap moeten de test doorstaan.

We hebben zoveel gelukkige jaren gehad,
Je zou niet willen dat ik zo lijd.
Als de tijd daar is, laat me dan alsjeblieft gaan.

Breng me naar waar ze in mijn behoeften zullen voorzien,
Alleen, blijf bij me tot het einde.
En houd me stevig vast en spreek tegen me
Tot mijn ogen niet meer zien.

Ik weet dat je het op tijd eens zult zijn
Het is een vriendelijkheid die je me aandoet.
Hoewel mijn staart zijn laatste heeft gezwaaid,
Van pijn en lijden ben ik gered.

Treur niet dat jij het nu moet zijn
Wie moet dit ding beslissen om te doen.
We zijn zo close geweest - wij tweeën - deze jaren,
Laat je hart geen tranen vasthouden.

- Auteur onbekend

Eerbetoon aan een beste vriend

Zonlicht stroomt door de ruit
naar een plek op de vloer….
dan herinner ik me,
het is waar je vroeger lag,
maar nu ben je er niet meer.
Onze voeten lopen door een hal van tapijt,
en gedempte echo's klinken….
dan herinner ik me,
Het is waar je poten vreugdevol in overvloed zouden zijn.
Langs de weg klinkt een stem,
en boven de heuvel,
dan herinner ik me dat het niet van jou kan zijn….
je gouden stem is stil.
Maar ik zal die lege plek op de vloer innemen
en lege gedempte zaal
en leg ze neer met de afwezige stem
en ongebruikte schotel langs de muur.
Ik zal deze dierbare gedenktekens inpakken
in een deken van mijn liefde
en bewaar ze voor mijn beste vriend
totdat we elkaar hierboven ontmoeten.

- Auteur onbekend

Vier voeten in de hemel

Je favoriete stoel is nu vrij...
Geen gretig spinnen om me te begroeten.
Geen zacht gevoerde poten om te rennen
Extatisch om mij te ontmoeten.

Geen overhalende wrijven, geen klaaglijke kreet
Zal zeggen dat het tijd is om te eten.
Ik heb je kom opgeborgen, en zo
De dingen die je niet nodig hebt;

Maar ik zal je missen kleine vriend,
Want ik zou nooit kunnen meten
Het geluk dat je me bracht,
Het comfort en het plezier.

En aangezien God je hier heeft geplaatst om te delen
In aardse vreugde en verdriet;
Ik weet zeker dat er een plek voor je zal zijn
Morgen in de heldere hemel...

— Alice E. Chase

De crematie

Toen God de aarde en de lucht had gemaakt
de bloemen en de bomen,
Hij maakte toen alle dieren
de vissen, de vogels en bijen.

En toen hij eindelijk klaar was
niet één was helemaal hetzelfde.
Hij zei: "Ik zal deze wereld van mij bewandelen
en geef ze allemaal een naam.”

En zo reisde Hij heinde en verre
en overal waar Hij ging,
een klein schepsel volgde Hem
totdat zijn kracht op was.

Toen ze allemaal op aarde werden genoemd
en in de lucht en de zee,
het kleine schepsel zei: "Lieve Heer,
er is er niet één meer voor mij.

Vriendelijk zei de Vader tegen hem:
'Ik heb je tot het einde verlaten.
Ik heb mijn eigen naam van voor naar achter veranderd
en noemde je hond, mijn vriend.

- Auteur onbekend