Poëzie gaat helemaal over het delen van gevoelens en emoties en is een van de beste vormen van literatuur om te lezen in moeilijke tijden. Gedichten over de dood kunnen helpentroost je na het verlies van een dierbare.
We zijn gedreven om bevrijding en troost te vinden in de verhalen van andere mensen over dezelfde ervaring.
Of je nu op zoek bent naartroostende woorden voor een uitvaartof herdenkingsdienst of gewoon wat hulp nodig hebben om je wat minder alleen te voelen, dezemooie gedichten over de doodzal je helpen in deze moeilijke tijd.
1. "Nothing But Death" door Pablo Neruda
Dit gedicht vande grote dichter Pablo Nerudagaat helemaal over de realiteit van de dood en hoe we ons daardoor diep van binnen voelen.
De dood is moeilijk te begrijpen en te begrijpen, maar we weten allemaal hoe het eruit ziet en hoe we het allemaal kunnen verwachten aan het einde van ons leven.
"Er zijn begraafplaatsen die eenzaam zijn,
graven vol botten die geen geluid maken,
het hart beweegt door een tunnel,
daarin duisternis, duisternis, duisternis,
als een schipbreuk sterven we terwijl we in onszelf gaan,
alsof we verdronken in ons hart,
alsof we leefden terwijl we uit de huid in de ziel vielen.
En er zijn lijken,
voeten gemaakt van koude en plakkerige klei,
de dood zit in de botten,
als geblaf waar geen honden zijn,
ergens uit klokken komen, ergens uit graven,
groeiend in de vochtige lucht als tranen van regen.
Soms zie ik alleen
doodskisten onder zeil,
aan boord gaan met de bleke doden, met vrouwen met dood haar,
met bakkers die zo wit als engelen zijn,
en peinzende jonge meisjes getrouwd met notarissen,
kisten die de verticale rivier van de doden opvaren,
de rivier van donkerpaars,
stroomopwaarts bewegend met zeilen gevuld door het geluid van de dood,
gevuld met het geluid van de dood dat stilte is.
Tussen al dat geluid komt de dood
als een schoen zonder voet erin, als een pak zonder man erin,
komt en klopt, met een ring zonder steen erin, met nr
vinger erin,
komt en roept zonder mond, zonder tong, zonder
keel.
Niettemin zijn zijn stappen te horen
en zijn kleding maakt een gedempt geluid, als een boom.
Ik weet het niet zeker, ik begrijp maar een beetje, ik kan het nauwelijks zien,
maar het lijkt mij dat zijn gezang de kleur heeft van vochtige viooltjes,
van viooltjes die thuis zijn in de aarde,
omdat het gezicht van de dood groen is,
en de blik die de dood geeft is groen,
met de doordringende vochtigheid van een viooltjesblad
en de sombere kleur van de verbitterde winter.
Maar ook de dood gaat verkleed als bezem door de wereld,
de vloer kabbelend, op zoek naar dode lichamen,
de dood zit in de bezem,
de bezem is de tong van de dood op zoek naar lijken,
het is de naald des doods op zoek naar draad.
De dood zit in de opklapbedjes:
het brengt zijn leven door met slapen op de trage matrassen,
in de zwarte dekens, en plotseling uitademt:
het blaast een treurig geluid uit dat de lakens doet opzwellen,
en de bedden varen naar een haven
waar de dood wacht, gekleed als een admiraal."
VERWANT:15 citaten waar ik naar toe ging nadat mijn beide ouders stierven
2. "Do not go gentle into that good night" door Dylan Thomas
Een van Thomas' grootste werken, "Don't go gentle into that good night" gaat over advies na de dood. De verteller geeft de spreker advies aan zijn of haar vader over hoe de dood waardig, dapper en uitdagend tegemoet te treden.
Het gaat erom je ouders te troosten over de dood en te zien dat het niet iets is waar ze bang voor hoeven te zijn.
"Ga niet zacht in die goede nacht,
Ouderdom zou aan het einde van de dag moeten branden en razen;
Woede, woede tegen het sterven van het licht.
Hoewel wijze mannen aan hun einde weten dat het donker gelijk heeft,
Omdat hun woorden geen bliksem hadden gesplitst
Ga niet zachtjes die goede nacht in.
Goede mannen, de laatste golf voorbij, huilend hoe helder
Hun broze daden hadden kunnen dansen in een groene baai,
Woede, woede tegen het sterven van het licht.
Wilde mannen die de zon tijdens de vlucht vingen en zongen,
En leer, te laat, ze hebben het onderweg bedroefd,
Ga niet zachtjes die goede nacht in.
Ernstige mannen, bijna dood, die zien met verblindend zicht
Blinde ogen kunnen gloeien als meteoren en vrolijk zijn,
Woede, woede tegen het sterven van het licht.
En jij, mijn vader, daar op de trieste hoogte,
Vervloek, zegen me nu met je felle tranen, bid ik.
Ga niet zachtjes die goede nacht in.
Woede, woede tegen het sterven van het licht."
3. "Sta niet bij mijn graf en huil" door Mary Elizabeth Frye
Dit gedicht wordt verteld alsof de doden tegen je praten, je troosten en je vertellen dat het goed is. De doden vragen je niet te huilen en te huilen bij hun graf, maar ze te zoeken in de alledaagse dingen zoals de wind of de glinsterende zon op sneeuw en de herfstregen.
"Sta niet bij mijn graf en huil
Ik ben er niet. Ik slaap niet.
Ik ben duizend winden die waaien.
Ik ben de glinsterende diamant in de sneeuw.
Ik ben het zonlicht op gerijpt graan.
Ik ben de zachte herfstregen.
Als je wakker wordt in de stilte van de ochtend
Ik ben de snelle opbeurende stormloop
Van stille vogels in cirkelvlucht.
Ik ben de zachte sterren die 's nachts schijnen.
Sta niet bij mijn graf en huil;
Ik ben er niet. Ik ben niet doodgegaan."
4 "Keer weer tot leven" door Mary Lee Hall
Dit is eeninspirerend gedicht over de dooddat gaat over het omarmen van het leven en is perfect om te lezen voor een uitvaartdienst. Het is een van de begrafenisgedichten die werd voorgelezenDienst van prinses Diana.
"Als ik zou sterven en je hier een tijdje achter zou laten,
wees niet zoals anderen pijnlijk ongedaan gemaakt, die houden
lange waken bij het stille stof, en huilen.
Omwille van mij - keer terug naar het leven en lach,
zenuwachtig uw hart en trillende hand om te doen
iets om zwakkere harten dan het uwe te troosten.
Voltooi deze lieve onvoltooide taken van mij
en misschien kan ik u daarin troosten."
5. "Omdat ik niet kon stoppen voor de dood" - Emily Dickinson
Emily Dickinson is een van de grootste dichtersdie mooie gedichten wist te schrijven en vooral deze is niet anders.
Ze schrijft dat de dood altijd aan het einde is, we kunnen er niet voor weglopen, maar we kunnen het uiteindelijk omarmen en ons laten meevoeren naar de eeuwigheid.
"Omdat ik niet kon stoppen voor Death-
Hij stopte vriendelijk voor mij-
De koets hield maar alleen onszelf vast-
En onsterfelijkheid.
We reden langzaam... Hij kende geen haast
En ik had weggezet
Mijn arbeid en ook mijn vrije tijd,
Voor zijn beleefdheid-
We passeerden de school, waar kinderen strijden
Bij uitsparing in de ring
We passeerden de Fields of Gazing Grain-
We passeerden de ondergaande zon-
Of beter gezegd- Hij passeerde ons-
De dauw trok trillend en rillend
Alleen voor Gossamer, mijn jurk-
My Tippet- alleen Tulle-
We stopten voor een huis dat leek
Een zwelling van de grond-
Het dak was nauwelijks zichtbaar-
De kroonlijst- in de grond-
Sindsdien - het is eeuwen geleden - en toch
Voelt korter dan de dag
Ik vermoedde eerst de paardenhoofden
Waren in de richting van de eeuwigheid-"
VERWANT:50 mooie citaten om moeders te eren die zijn overleden
6. "Death" door Rabindranath Tagore
Dit gedicht gaat helemaal over hoe de dood een prachtig soort verdriet is en hoe er maar één kan hopen een lang en bevredigend leven te leiden voordat de dood komt en ze voor altijd wegneemt.
"O gij de laatste vervulling van het leven,
Dood, mijn dood, kom en fluister tegen mij!
Dag in dag uit heb ik voor je gewaakt;
voor u heb ik de vreugde en pijn van het leven gedragen.
Alles wat ik ben, dat ik heb, dat ik hoop en al mijn liefde
zijn ooit in diepe geheimhouding naar u toegevloeid.
Een laatste blik uit je ogen
en mijn leven zal altijd het jouwe zijn.
De bloemen zijn geweven
en de krans is klaar voor de bruidegom.
Na de bruiloft verlaat de bruid haar huis
en ontmoet haar heer alleen in de eenzaamheid van de nacht."
7. "En de dood zal geen heerschappij hebben" door Dylan Thomas
Dylan Thomas schrijft over hoe er geen controle is over de dood. We hebben geen heerschappij over de dood, hij komt wanneer hij moet komen en soms wanneer hij niet komt, en zelfs op momenten dat we denken dat we zullen sterven, ontsnappen we er op de een of andere manier aan.
"En de dood zal geen heerschappij hebben.
Dode man naakt zullen ze één zijn
Met de man in de wind en de westelijke maan;
Als hun botten schoongeplukt zijn en de schone botten verdwenen zijn,
Ze zullen sterren hebben aan elleboog en voet;
Hoewel ze gek worden, zullen ze gezond zijn,
Al zinken ze door de zee, ze zullen weer opstaan;
Hoewel minnaars verloren zijn, zal liefde dat niet zijn;
En de dood zal geen heerschappij hebben.
En de dood zal geen heerschappij hebben.
Onder de windingen van de zee
Zij die lang liggen zullen niet winderig sterven;
Draaien op rekken als pezen bezwijken,
Vastgebonden aan een wiel, maar ze zullen niet breken;
Geloof in hun handen zal in tweeën breken,
En het eenhoornkwaad leidt hen er doorheen;
Splits alle uiteinden, ze zullen niet barsten;
En de dood zal geen heerschappij hebben.
En de dood zal geen heerschappij hebben.
Er mogen geen meeuwen meer om hun oren schreeuwen
Of golven breken luid op de zeekusten;
Waar een bloem blies, mag een bloem niet meer
Hef zijn kop op tegen de klappen van de regen;
Ook al zijn ze gek en dood als spijkers,
Hoofden van de personages hameren door madeliefjes;
Breek in de zon tot de zon ondergaat,
en de dood zal geen heerschappij hebben."
8. "Hij is weg" door David Harkins
Harkins biedt twee methoden van advies over hoe verder te gaan na de dood en het is een zeer geruststellend gedicht.
"Je kunt huilen dat hij er niet meer is
Of je kunt glimlachen omdat hij heeft geleefd
Je kunt je ogen sluiten en bidden dat hij terugkomt
Of je kunt je ogen openen en alles zien wat hij nog heeft
Je hart kan leeg zijn omdat je hem niet kunt zien
Of je kunt vol zijn van de liefde die je hebt gedeeld
Je kunt morgen de rug toekeren en gisteren leven
Of je kunt blij zijn voor morgen vanwege gisteren
Je kunt hem herinneren en alleen dat hij weg is
Of je kunt zijn herinnering koesteren en laten voortleven
Je kunt huilen en je geest afsluiten, leeg zijn en je de rug toekeren
Of je kunt doen wat hij zou willen: glimlachen, je ogen openen, liefhebben en doorgaan."
9."Annabel Lee" door Edgar Allan Poe
Edgar Allan Poe stond bekend om zijn trieste gedichten over de dood en deze, die eigenlijk het laatste gedicht was dat hij schreef, is niet anders.
Het onderzoekt de dood van een vrouw genaamd Annabel Lee en hoe hun liefde zelfs na de dood zo sterk is dat engelen jaloers zijn. Het draait allemaal om hoe liefde kan doorgaan na de dood en niets eindigt echt met de dood, vooral liefde.
Gerelateerde verhalen van YourTango:
Tiener beschrijft hoe ze haar laatste dagen plant — 'Mijn rouwjurk hangt in mijn kast'
Vrouw zegt dat ze na een auto-ongeluk is gered door een persoon die er niet echt was, en zij is niet de enige
"Het was veel en veel een jaar geleden,
In een koninkrijk aan zee,
Dat daar een meisje woonde dat je misschien kent
Onder de naam Annabel Lee;
En dit meisje leefde ze met geen andere gedachte
Dan lief te hebben en door mij bemind te worden.
Ik was een kind en zij was een kind,
In dit koninkrijk aan zee:
Maar we hielden van met een liefde die meer was dan liefde -
Ik en mijn Annabel Lee;
Met een liefde die de gevleugelde serafs van de hemel
Begeerde haar en mij.
En dit was de reden dat, lang geleden,
In dit koninkrijk aan zee,
Er waaide een wind uit een wolk, ijzingwekkend
Mijn mooie Annabel Lee;
Zodat haar hooggeboren bloedverwant kwam
En droeg haar van mij weg,
Om haar op te sluiten in een graf
In dit koninkrijk aan zee.
De engelen, niet half zo gelukkig in de hemel,
Ging haar en mij benijden—
Ja! - dat was de reden (zoals alle mensen weten,
In dit koninkrijk aan zee)
Dat de wind 's nachts uit de wolk kwam,
Mijn Annabel Lee chillen en vermoorden.
Maar onze liefde was veel sterker dan de liefde
Van degenen die ouder waren dan wij—
Van velen veel wijzer dan wij -
En noch de engelen in de hemel hierboven,
Noch de demonen beneden onder de zee,
Kan ooit mijn ziel scheiden van de ziel
Van de mooie Annabel Lee:
Want de maan straalt nooit zonder mij dromen te bezorgen
Van de mooie Annabel Lee;
En de sterren komen nooit op, maar ik voel de heldere ogen
Van de mooie Annabel Lee;
En dus, de hele nacht, lig ik aan de kant
Van mijn schat - mijn schat - mijn leven en mijn bruid,
In haar graf daar bij de zee,
In haar graf bij de klinkende zee."
10. "Als ik zou moeten gaan" door Joyce Grenfell
Deze Joyce Grenfell is een geweldig gedicht om te lezen over de dood en hoe, als het moet gebeuren, we ons niet moeten concentreren op al het verdriet van dit alles. Concentreer u in plaats daarvan op het geluk en de liefde die deze persoon u ooit heeft gegeven en onthoud dat de dood een natuurlijk en onvermijdelijk proces is.
Het leven gaat door, maar vergeet niet de naam van uw dierbaren te zingen en hen liefdevol te herinneren.
"Als ik eerder zou sterven dan de rest van jullie,
Breek geen bloem en schrijf geen steen in.
Noch, als ik weg ben, spreek met een zondagse stem,
Maar wees de gebruikelijke zelf die ik heb gekend.
Huil als het moet,
Afscheid nemen is een hel.
Maar het leven gaat door,
Dus zing ook."
VERWANT:20 geruststellende citaten over verlies om u te helpen omgaan met de dood van een dierbare
Meer voor jou:
10 manieren waarop het universum je waarschuwt wanneer je leven op het punt staat te veranderen
100 beste liefdescitaten die ervoor zorgen dat iedereen in liefde gaat geloven
126 zeldzame woorden met prachtige betekenissen
Taylor Swift's beste songteksten over echte vriendschap
Megan Hatch is een schrijver bijYourTango, die nieuws en entertainment, liefde en relaties en internetcultuur behandelt. Volg haar verderTwitterenEnInstagram.